من و تو
تو خود معجزه هستی...مث قصه ها می مونی...طلا گم میشه...نمی گم که مث طلا می مونیمن و تو
تو خود معجزه هستی...مث قصه ها می مونی...طلا گم میشه...نمی گم که مث طلا می مونی
در زیباترین کوچه احساس،همو مظهر عشق است
تقدیم به برادری که کسی معنای عشقه پاکشو نفهمید
کوچه
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهان خانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پرگشودیم در آن خلوت دل خواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
* * * * *
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آید تو به من گفتی :
- از این عشق حذر کن!
- لحظه ای چند بر این آب نظر کن!
- آب آئینه عشق گذران است!
- تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است!
- باش فردا که دلت با دگران است!
- تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن.
با تو گفتم:
حذر از عشق ندانم!
سفر از پیش تو هرگز نتوانم!
نتوانم!!!
* * * * *
روز اول که دل من به تمنای تو پرزد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی من نرمیدم نگسستم
باز گفتم تو صیادی و من آهوی دشتم
تا بدام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذرازعشق ندانم،نتوانم
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ،نرمیدم
رفت در ظلمت شب آن شب و آن شبهای دگر هم
نگرفتی از عاشق آزرده خبر هم
نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!!!!!!!!!!!!!
خالق زیباست ، پس بنام خالق زیبائی ها
تقدیم به تمامی قلبهای پاک
به دیدارم بیا هر شب
در این تنهائی تنها و تاریک خدا مانند،
دلم تنگ است.
بیا ای روشن ای روشنتر از لبخند،
شبم را روز کن در زیر سر پوش سیاهیها
دلم تنگ است.
بیا بنگر ،چه غمگین و غریبانه
در این ایوان سر پوشیده،و ین تالاب مالامال
دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهیها
و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی.
..... شب افتاده است و من تنها و تاریکم.
و درایوان و در تالاب من دیریست
در خوابند
پرستو ها و ماهیها وآن نیلوفر آبی
بیا ای مهربان با من!
بیا ای یاد مهتابی!
مهدی اخوان ثالث
« بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »
سلام به همه دوستای گلم
اندوه پرست
کاش چون پاییز بودم........
کاش چون پاییز بودم........
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیدگانم سرد می شد
ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ می زد
اشکهایم همچو باران
دامنم را رنگ می زد
وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پر شورو رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می خواند شعری آسمانی
در کنارم قلب عاشق شعله می زد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه من :
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم :
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر :
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام :
منزلگه اندوه و درد و بد گمانی
کاش چون پاییز بودم........
کاش چون پاییز بودم........
فروغ
بنام تنها پناه آشفتگان دیار سرنوشت
تقدیم به بهترین برادر وخواهر دنیا
همه می گذرند و می گویند :
و من بی توجه به گفته ها ،
دامن چین چین آرزو می پوشم
تا تو بیائی ،
با طنین فراموشی نبودن ها
ولی کم کم ، پولک ها شل شدند و افتادند
و تیک تیک ثانیه های انتظار
به من فهماند،
چقدر دیر است!
و دیدم که تو هرگز نمیائی
نمی خواهم باور کنم که حالا
میان اصوات خاموش اشک
همه می گذرند و می گویند :
(( چقدر ساده فراموش شدی!))
«
سلام به همه دوستای خوبم
تقدیم به معشوق حقیقی
اولش فکر نمیکردم
که دلم رو برده باشه
یا دلم گول چشمای
خوشگلش رو خورده باشه
اما نه گذشت و دیدم
دل من دیوونه تر شد
به تو گفتم و دلت
از قصه من با خبر شد
آه که چه لذتی داره
ناز چشماتو کشیدن
رفتن یه راه دشوار
واسه هرگز نرسیدن
می دونم دوستم نداری
مثه روزای گذشته
من خودم خوندم تو چشمات
یه کسی اون و نوشته
می دونم فرقی نداره
واست عاشق بودن من
می دونم واست یکی شد
بودن و نبودن من
اما روح من یه دریاست
پر از موج و تلاطم
ساحلش تویی و موجاش
خنجرهای حرف مردم
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »سلام بچه ها
تقدیم به کسایی که واقعا تنهان
(قو)
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
درآن گو شه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزلها بمیرد
گروهی بر آنند کین مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد
گرفتم من این نکته باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی زآغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد
بنام تنها تکیه گاه انسانها وقتی که کسی نیست دستشونو تو تنهائی بگیره
تقدیم به بهترین داداش دنیا که اجازه داد تو وبلاگش دستکاری کنم
صبح چون روی می گشاید مهر
روی دریای سرکش و خاموش
می کشد موج های نیلی چهر
جبه ای از طلای ناب بر دوش
صبح گه سرد و تر در آن دم ها
که ز دریا نسیم راست گذر
گل مریم به زیر شبنم ها
شست و شوی می دهد بر و پیکر
دل رباینده است و شوق افزاست
بر کنار جزیره های پنهان
قامت باوقار قو پیداست
می دهد پای خود را تکان در آب شاید
که کند خستگی ز تن بیرون
بالهای سفید بگشاید
بپرد در برابر هامون
لیک مرغ جزیره های کبود
در همین دم که او به تنهایی
سینه خالی ز فکر بود و نبود
می کند فکرهای دریائی
بر خلاف تصور همه
مانده او دیوانهء حکایت آب
گر کسی هست یا نه ناظر قو
قو در آغوش موج هاست به خواب
نیما یوشیج
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »تقدیم به داداش گلم
عشق یک واژه لال است تو باید باشی
زندگی بی تو محال است تو باید باشی
گر تفاهم سر این شاخه ماه است ای مهر
باز یک میوه کال است تو باید باشی
اشک از جانب دل گفت ای خوبترین
هستی ام زیر سوال است تو باید باشی
بی تو ای شعله عمر من ماتم زده در
معرض باد زوال است تو باید باشی
« بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »
سلام به همه دو ستای خو بم
تقد یم به عزیز ترین ها
هد یه
من از نها یت شب حرف می زنم
من از نهایت تا ریکی
و از نها یت شب حرف می ز نم
اگر به خا نه من آ مدی برای من ا ی مهربان چراغ بیار
و یک دریچه که از آن
به ازد حام کو چهء خو شبخت بنگرم
فروغ
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »
سلام به دلهای عاشق
تقدیم به همه عاشقایی که درد عشق و تو و جود شون حس میکنن
من تمو م قصه هام قصه تو ست
اگه غمگین اون از غصه تو ست
یه دفعه مثل یه آهو تو ی صحرا ها رمید ی
بس که چشم تو قشنگ بود گله گرگ و ندیدی
دل نبو د تو ی دلم تو رو گر گا نبینن
او نا با دندو ن تیز به کمینت نشینن
الهی من فدای تو چیکار کنم برای تو
اگه تو این بیا بو نا خاری بره به پای تو
یه دفعه مثل پرنده قفس عشق و شکستی
پر زدی تو آسمو نا رفتی اون دو را نشستی
دل نبود توی دلم گم نشی تو کو چه با غها
غروبا که تا ریکه نریزن سرت کلا غها
نخو ره سنگی به بالت پرت نشه فکرو خیالت
من تموم قصه هام قصه تو ست
اگه غمگین او ن از غصه تو ست
یه دفعه مثل یه گل رفتی تو دست خزون
سیل بارون و تگرگ میو مد از آسمون
بردمت تو گلخو نه که نریزه رو سرت
که یه و قت خیس نشه یخ کنه بال و پرت
نشکنی زیر تگرگ نریزه از تو یه برگ
من تموم قصه هام قصه تو ست
اگه غمگین اون از غصه تو ست
یه دفعه مثل یه شمع داشتی خا موش میشدی
اگه پر وانه نبود تو فراموش می شدی
آره پرو ا نه شدم که پرام سو خته شه
تا آتیش دل تو به دلم دو خته شه
که بسو زه پرو بالم که راحت بشه خیا لم
دارم از تو می نو یسم تو که غم داره نگات
اگه دو ست داشتی بگو تا بازم بگم برات
ا نقده می گم تا خسته شم با عشق تو شکسته شم
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »تقدیم به کسی که تا دیروز براش خیلی می ارزیدم ولی امروز ...........
از من بگر یز یید که می خو رده ام امرو ز
با من منشینید که دیو ا نه ام امشب
تر سم که سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بیخبر از گریه مستا نه ام امشب
یک جرعه آن مست کند هر دو جهان را
چیزی که لبت ریخت به پیما نه ام امشب
بی حاصلم از عمر گرانمایه فرو غی
گر جان نرود در پی جا نا نه ام امشب
« بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »
سلام بچه ها
تقد یم به د لهای شکسته
سر پنجه به چشمانم بگر فتم و بستم چشم
پیشا نییه خود پنهان بر پنجه خود کردم
تا داغ شکستم را از خلق کنم پنهان
اما تو که می بینی اما تو که می دانی
تنها ترم از تنها ای یاور بی یاران
نه صبح جلا دارد نه از سینه صفا دارد
اندو ه غرو بی نیست امید به فردا چیست
امشب غم و فردا غم بی عشقم و بی عالم
تنها ترم از تنها ای یاور بی یاران
اینک منو اینک تو داد دل من بستان
از صفحه این گیتی محوم کن و پاکم کن
تا با تو در آمیزم خردم کن و خا کم کن
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »سلام به دلهای عاشق
دو ستت دارم ، بی آنکه مرا دو ست داشته باشی ...
دو ستت دارم حتی اگر از چشمان خیسم بخندی و بی خیال این باشی که دلم شکسته است...
دو ستت دارم حتی اگر دلت سنگ باشد ، حتی اگر هیچ احساسی بر من نداشته باشی با اینکه میدانم در دلت یک دنیا محبت است و احساست مثل آب پاک و زلال است...
عزیزم باو ر کن به تو نیاز دارم ، منی که قلبی ویرانه دارم و دلی سو خته ، منی که ساحل دریای دلم طو فانی است و امواج غم و غصه در دلم زیر و رو می شود نیاز به تو دارم که قلبم را با محبت و عشقت صفا دهی ، دل سو خته ام را با عشقت جان بدهی و ساحل دریای دلم را آرامتر از همیشه کنی...
عزیزم مرا باو ر داشته باش ، حتی برای یک لحظه هم که شده قلب مرا با تمام و جودت حس کن ... بیا تا تنهایی دو باره به و یرانه دلم نیامده است !
تا تنهایی قاب خالی و بدون عکسش را در طاقچه قلبم نگذاشته است، تو بیا و قاب زیبای عکست را در آنجا بگذار!
بیا در قلبم با صدای مهربانت بگو درد دلت را به من و با فریاد اسم مرا صدا کن و بگو مرا دوست میداری تا سکوت تلخی که مدتهاست اعماق قلبم را فرا گرفته است و قلبم را غم زده کرده است شکسته شود!
قلبم را پر از محبت و عشق و صفای خودت کن ! بگذار آن خونی که در رگهای خشک من جاری می شود خون تو باشد و بگذار آن و جود من و جود تو نیز باشد!
عزیزم اینک که مینویسم دوستت دارم چشمانم خیس است ، به خدا خیس است ، پس چشمهای خیس مرا باو ر کن و تو نیز به من بگو مرا دوست میداری.
با آهنگ دلنشین عشق و با یاد تو و با عشق به قلب تو با چشمانی خیس و قلبی پر از امید اگر نخندی و اگر بی خیال این دل عاشق من نباشی می نویسم که دوستت دارم...
این بار نه از حفظ میگویم و نه تکرار میکنم ، این بار برای آخرین بار میگویم این کلمه را !!!! چونکه دو ست داشتن به عمل است نه به گفتن!
پس برای آخرین بار میگویم که مرا بفهمی و قلب شکسته و عاشق مرا باو ر داشته باشی
::::::::
عزیزم دوستت دارم
سلام مجی جون.واقعا مرام داری
«
بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »
سلام مجی جون.واقعا مرام داری
به خاطر تمام زحماتی که برام انجام دادی و دقیقه دقیقه های اکانتت را صرف مطالب
و بلاگم کردی و و قت گرانبهایت را هدر دادی.به خاطر تمام شعرهای قشنگی که نثار من و دو ستانم کردی انرژی مثبتی به ما دادی تا زندگی را با نگاهی تازه بنگریم کمال تشکر را دارم.