من و تو

تو خود معجزه هستی...مث قصه ها می مونی...طلا گم میشه...نمی گم که مث طلا می مونی

من و تو

تو خود معجزه هستی...مث قصه ها می مونی...طلا گم میشه...نمی گم که مث طلا می مونی

 

به نام آن کسی که اشک را آفرید تا سرزمین عشق آتش نگیرد 

                   

                      میدونم   پیش تو   آروم  میشدم    حتی   اگه

                                                قهرو نازت واسه من دردو بلای دیگه داشت

               اگه یارم   میشدی   صاحب   دنیات   میشدم

                                                فکر نکن چشمهای تو  یه عاشقای دیگه داشت

 

                       اگه داشتم تورو   دنیام  یه صفای دیگه  داشت

                                                 شب عشقم  واسه من  حالو هوای  دیگه داشت

 

        

 

نظرات 2 + ارسال نظر
مهران پنج‌شنبه 14 اردیبهشت 1385 ساعت 11:31 ب.ظ http://www.zahir594.blogfa.com

سلام
زیبا قلم زدی مهربان
تا دشت پر ستاره اندیشه های گرم.... تا مرز ناشناخته مرگ و زندگی... تا کوچه باغ خاطره های ‏گریز پای... هان ای عقاب عشق .... از اوج قله های مه آلود دور دست.... پرواز کن به دشت غم ‏انگیز قلب من

به زهیر هم یه سری بزن
یا حق

محمدومرضیه پنج‌شنبه 14 اردیبهشت 1385 ساعت 11:34 ب.ظ http://msky22.blogsky.com

سلام خانمی گل.....
چی کار میکنی با زندگی مشترک؟؟؟
خانمی وقتی پست پایینتون خوندم خیلی ناراحت شدم...ایشالا خدا به همه سلامتی بده از جمله عزیز تو گلم.....
به همسرت سلام برسون.....

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد