بنام آفریدگار زیباترین آفرینش ها
       
                       تقدیم به همه

خوتای

دوباره ساعت احساس می رسد از راه

دوباره جاده پر از عطر یاس خواهد شد

چقدر جاده مرا یاد ((مهر)) می آرد

و ابتدای هبوط من و تو در یک سال

     
          *    *     *     *     *

هوای جاده مرا می بردبه برج خلوص

به مهربان ترین سرود عشق

به آشتی ترین نگاه دوست

     
         *     *    *    *     *

همیشه با خود فکر می کردم که آسمان فردا

همیشه آبی تر از گذشته خواهد بود

و پشت پنجره فکرهای سیالم

همیشه قامت ایمان

            *    *     *    *    *

تمام من با شوق،

همیشه می گذرد از کنار چند کودک

و دستهای به خاک مالیده شان را

ز بوسه بارانها ، عاشقانه می شوید

      
          *    *    *    *     *

گناه یعنی :من با شکست می شکنم !

و سفره ام را با سیبهای سرخ و سفیدش

به آب میریزم

و بالهای عطشناک مرغ عشقم را

به میله های قفس می زنم گره کور

 
          *    *     *     *    *

گناه یعنی :درها ی باز ذهنت را

به روی بارانهای امید می بندی

و در تلاطم امواج یاس

غمگنانه می خندی!

 
           *    *    *    *    *

نگاه کن به طلوع های پاک و پی درپی

که از ترنم لبخند مهر لبریز است

نگاه کن ،

هزار حادثه از ابتدای خوردن یک سیب،

به تو سلام می کند

و ابتدای راه   

هنوز نا پیداست

نگاه کن،

چگونه شب ز ابتدای خود شتاب می کند؟

هزار سال می شود که ما

مسافر هزار جاده ایم

هلال ماه

همیشه همسفرترین برای ماست.