« بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »

تقدیم به معشوق حقیقی

سلام به همه دوستای خوبم

نمی دونم تا چه حدی با شعر های فروغ فرخزاد آشنایی دارید ولی این شعر فروغ با
بقییه اشعارش فرق می کنه


این شعر از آخرین سروده های فروغ هست که چند شب قبل ازدرگذشتش سروده

فروغ این شعرو در پایان یه مهمونی موقع خداحافظی تو راه پله سروده بود



پرنده مردنی است


دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ایوان می روم و انگشتانم را

بر پوست کشیده شب می کشم

چراغهای رابطه تا ریکند

چراغهای رابطه تا ریکند

کسی مرا به آفتاب

معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به مهمانی گنجشکها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

پرنده مردنیست