« بنام معشوق حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است »

سلام به همه دوستای خوبم


می خوام این شعرو تقدیم کنم به دو نفر از دوستام که در بدترین شرایط به دادم رسیدن

(تقدیم به ف.۱۴ و ف.۲۳)

چرخ  امشب  که  به  کام  دل  ما  خواسته  گشتن

دامن  وصل  تو   نتوان  به  رقیبان  تو   هشتن

نتوان  از تو  برای  دل  همسایه  گذشتن

شمع  را  باید  از  این  خا نه  برون  بردن  و  کشتن

تا که همسایه نداند که تو در خانه مایی

سعدی این  گفت  و شد از گفته  خود  باز پشیمان

که  مریض  تب  عشق  تو هدر  گو ید  و هزیان

به  شب   تیره  نشستن   نتوان  ماه  درخشان

کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان

پرتو  روی  تو  گو ید  که   تو  در  خانه  مایی